Koffie
We staan op het opgebroken Leidseplein. Verregende verkeersregelaars krijgen bekertjes hete koffie aangereikt uit een gebaksdoos. De doos is in handen van een jongen met een gitzwarte haardos. Krullen, veel krullen. Ook verregend.
Bij de tramhalte word ik omringd door een legertje luidruchtige, jonge toeristen. Als we zijn ingestapt vertrekt de tram, en stopt weer als ik een dwingend getik tegen de deur hoor. Een oude vrouw met rollator mag mee. Ze schuifelt naar binnen, laat haar smalle lijf op de lege plek naast me vallen en trekt genoegzaam haar hulpmiddel naar zich toe. Regendruppels vallen langs haar gezicht traag naar beneden. De toeristen van bij de halte gaan verder met hun discussie over plekken waar wel en niet naar toe te gaan.
Ik zit tussen een beslagen raam en een stokoude vrouw in. Als we weer rijden begint naast me een zacht gesnurk.
Veel te laat stap ik uit. De tram is bijna verlaten. Buiten krijg ik koffie van de jongen met zijn gebaksdoos. Lauw weliswaar.
